O Prozaikach i Libertasie słów kilka

Kto zna ten internetowy magazyn? Kto nie, niech lepiej się z nim zapozna, bo naprawdę wart jest uwagi. Ja natrafiłam na niego stosunkowo niedawno, ale to wystarczyło, żebym gazetę polubiła - bo jest, właśnie, wolna, niezależna. Zapraszam wszystkich, którzy chcą poczytać felietony, artykuły, albo ciekawie napisane poradniki językowe. 

Co mają Prozaicy do Libertasa? Dużo, od dzisiaj. Szanowny pan redaktor pisma zgodził się na publikację we wrześniowym wydaniu mojego krótkiego artykułu o Prozaikach. Nie chodzi o to, żeby nagle na bloga spłynęły tłumy nowych czytelników, ale o to, żeby więcej ludzi o tym naszym blogu się dowiedziało. Niech wszyscy się wiedzą, że młodzi Polacy, jak Wy, mają takie talenty. Mam nadzieję, że zerkniecie jutro na gazetę i przeczytacie, ocenicie.
Co jeszcze? Dostałam także od magazynu propozycję, której naprawdę nie zamierzam odrzucić: zwycięskie prace w kolejnym konkursie na Prozaikach mogą być opublikowane właśnie w tej gazecie! Myślę, że przez to cały konkurs będzie wydawał się bardziej atrakcyjny, a najlepsi poczują się jeszcze bardziej wyróżnieni - oby! :)

A z ostatnich nowinek: Prozaicy podjęli współpracę z Stowarzyszeniem Piórem Feniksa także - mam nadzieję, że będzie ona owocna.

Tak więc: jutro, moi drodzy, najpierw pędzicie na Libertasa, a później wracacie do Prozaików, żeby wziąć udział w ćwiczeniu! :) 

Nie ma sławy, błysku fleszów, przeogromnie wysokiej statystyki. Ale cóż z tego, skoro jest serce, są czytelnicy, są pasjonaci? Są prozaicy, to się liczy. Są młodzi ludzie, którzy kochają to, co robią: kochają czytać, kochają pisać. I chcą się sprawdzić w tym, co robią, i chcą się kształcić, pogłębiać wiedzę, chłonąć ciekawostki. Tak. Są młodzi ludzie. 

- wrześniowe wydanie miesięcznika "Libertas", 

fragment artykułu "Prozaicy do Prozaików"

Pozdrawiam ślicznie,
halska.