"Sahara" - Clive Cussler

Clive Cussler. Kto nie zna tego króla przygody? Legendarny nurek, poszukiwacz zatopionych okrętów, żeglarz, założyciel Narodowej Agencji Badań Podwodnych i Morskich, kolekcjoner klasycznych samochodów i wreszcie: autor powieści przygodowych z Darkiem Pittem w roli głównej. Jego książki sprzedawane są w milionach egzemplarzy i nie zanosi się na to, aby ich popularność w najbliższym czasie zmalała. Pomimo wieku (Cussler urodził się w 1931 roku) wciąż tworzy kolejne pozycje, czasem pracując z innymi pisarzami. Ta bez wątpienia barwna i inspirująca dla wielu postać wkłada w swoje teksty całe serce. Dzięki temu jego powieści są bramą do innego świata, świata przygody, w którym niczego nie można być pewnym. Na każdego czytelnika czekają tylko niezapomniane wspomnienia i niezwykła karuzela emocji.

O twórczości Cusslera można by rozprawiać w nieskończoność. Ja jednak skupię się na jednym z jego najbardziej znanych utworów – być może dlatego, że powstał na jego podstawie film o tym samym tytule – czyli na „Saharze”. Historia toczy się w 1996 roku, gdy światu grozi apokalipsa. Nieznany czynnik powoduje nagłą redukcję tlenu w atmosferze Ziemi. Równolegle wybucha wielka epidemia wśród ludów Afryki. Naukowcy, badający tę sprawę, przepadają bez śladu. Dark Pitt z NUMA (Narodowej Agencji Badań Podwodnych i Morskich) ma za zadanie znaleźć źródło katastrofy ekologicznej. Aby było ciekawiej, w tle dodano wątki okrętu Konfederacji z tonami złota, który zaginął bez wieści i pewnej australijskiej pani pilot. Czy te historie w jakiś sposób się łączą?

Nie ma wątpliwości, że „Sahara” należy do utworów, przy których nie zauważa się upływu czasu. Czytelnik całym sercem i umysłem jest przy bohaterach, razem z nimi odczuwa strach, ból, panikę, podekscytowanie, radość i adrenalinę. Szybka fabuła, częste zwroty akcji, wspaniale poprowadzona narracja powoduje, że po lekturze paznokcie są poobgryzane do krwi, mleko dawno wykipiało, a woda z wanny wylała się do sąsiadów na dole. Co więcej, humor Cusslera przyczynia się do niekontrolowanych wybuchów śmiechu, niezależnie od miejsca czytania książki. Z tego powodu ostrzegam przed robieniem tego w autobusie.

Bohaterowie są z krwi i kości, niektórych traktuje się jak starych przyjaciół, innych nie chce się widzieć na oczy. Swoboda pisarza w tworzeniu postaci jest zadziwiająca. Nie ma w „Saharze” miejsca na sztuczność, przejaskrawienie czy też niezgrabną wypowiedź. Cussler stanowi klasę sam dla siebie.

Powieść Wielkiego Mistrza Przygody jest idealną pozycją na wakacje – lekka, przyjemna i inspirująca. Po przeczytaniu jej nawet największy kanapowiec ma ochotę powiedzieć: „Ahoj przygodo!” i wyruszyć na drugi koniec świata, aby przeżyć podobne chwile jak Dirk.

Kamila Zielińska